ویش ورک، درگاه امن برون‌سپاری
و انجام پروژه

داستان ویش ورک، داستان ویژه‌ای نیست. مانند اکثر داستان‌ها، شاید هم خیلی معمولی‌تر. و شاید هم خیلی بی‌اهمیت‌تر از آن که کسی بخواهد بخاطر سپارد. اما برای خود ما معنادار هست. اینکه برای یک آرمان و آرزو گرد هم آییم و شبانه روز برای آن تلاش کنیم. اما آن آرمان و آرزو چیست؟ قطعا هر امید و آرزویی سودای فردایی بهتر را دارد. ولی امیدها و آرزوها در یک چیز باهم تفاوت دارن. اون شاید خود ما هستیم. شاید به نقل از مولانا، “تو بخود آمده از فلسفه چون و چرایی” ، این ما هستیم که علت امید و آرزوییم، علت هستی، علت یک لبخند، علت غم، و نه بالعکس. ما در مسیری قدم گذاشته‌ایم که به سختی‌ها واقفیم، شاید در کوله‌بارمان چیزی جز آرزو و امید هم نداریم. شاید هم خامیم، شاید هم ناآگاه، شاید هم ساده، اما برای ما همین امید برای تغییر نه تنها کافیست بلکه زیاد نیز هست. تغییر برای روزهایی بهتر، برای روزهایی آبی تر، روزهایی با خورشید درخشان‌تر. تغییر برای خودمان، برای معنای زندگیمان. هیچ بهترینی از ابتدا بهترین نبوده و بهترین نخواهد ماند. اما شاید امیدها و آرزوها بهترین ماندند و جزئی از تاریخ شدند. زمانی که همه‌چیز را از ما گرفته‌اند، حتی نا‌امیدی را، با هم میخوانیم، “زنده باد امید“ .